Χόρτασαν υποσχέσεις και εξαγγελίες οι ποδηλάτες

ΧΟΡΤΑΣΑΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ

Η Ελλάδα γέμισε ποδηλατοδρόμους στα χαρτιά

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πεταλιά την πεταλιά, οι Ελληνες ποδηλάτες πέτυχαν κάτι πολύ σημαντικό: Να κάνουν της …μόδας εξαγγελίες για έργα κατασκευής ποδηλατοδρόμων. Το μόνο που μένει τώρα είναι να γίνουν δημοφιλή στους αρμοδίους και τα ίδια τα έργα…

Ειδικά στο Λεκανοπέδιο, με τις άθλιες κυκλοφοριακές συνθήκες στους δρόμους, ο αγώνας που έκαναν οι ποδηλάτες, ομαδικά με πορείες και συνελεύσεις αλλά και ατομικά ο καθένας με την ολοένα και συχνότερη εμφάνιση στον δρόμο, ήταν ήδη κουραστικός. Κάτι σαν ανάβαση με ποδήλατο στον Λυκαβηττό! Αυτό που φοβούνται τώρα είναι μήπως επαναληφθεί «συνεργασία» σαν εκείνη που είχαν κρατικοί φορείς και Δήμος Αθηναίων για το θέατρο Λυκαβηττού που σφραγίστηκε και ξεσφραγίστηκε έως απονεύρωσης.

Εξήντα χιλιόμετρα ποδηλατόδρομοι έχουν γεννηθεί από υπουργικά χείλη εδώ και ενάμιση χρόνο. Την αρχή έκανε η πρώην υπουργός Τουρισμού Φάνη Πάλλη Πετραλιά και ακολούθησε στα μέσα Ιουνίου ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Χατζηδάκης. Επισκεπτόμενη διαδοχικά δημάρχους της παραλίας, η κ. Πετραλιά μιλούσε με τα θερμότερα λόγια για έναν ποδηλατόδρομο-πεζόδρομο συνολικού μήκους 40 χιλιομέτρων (αρχικά, έλεγε για 35) από τον Πειραιά έως τη Βάρκιζα: «Ήδη, εκπονούμε μια προμελέτη και θα κάνω μία διαβούλευση με τους δήμους της παραλίας για το πώς θα πραγματοποιηθεί αυτό. Επιμένω πως δεν μιλώ για κατασκευές. Μιλώ για πεζόδρομο και για ποδηλατόδρομο. Με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και με την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε όλη αυτή τη μεγάλη διαδρομή», έλεγε τον Μάρτιο του 2007, έχοντας στο πλάι της την «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ και νυν δήμαρχο Πειραιά Παναγιώτη Φασούλα. Το συγκεκριμένο σχέδιο, πάντως, κινδυνεύει ήδη να πιάσει αράχνες….

Εκ προμελέτης

«Πιστεύω ότι είναι ένα πολύ μεγάλο έργο, διότι μέσω αυτού η Αττική βγαίνει πλέον και αναπνέει στην θάλασσα», έλεγε τότε η κ. Πετραλιά. Ομως η προμελέτη (τότε ήδη εκπονούνταν) δεν έχει ουσιαστικώς παραληφθεί και νέες μελέτες πρόκειται να δημοπρατηθούν για να δείξουν πώς και αν θα υλοποιηθεί το σχέδιο ή κάποιο μέρος του. Ο νυν υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Αρης Σπηλιωτόπουλος, τον οποίο ρωτήσαμε σχετικώς, δεν έσπευσε να δηλώσει αυτοπροσώπως την επιθυμία του να προχωρήσει το σχέδιο. Μας παρέπεμψε όμως στους υπευθύνους της ΕΤΑ, όπου μάθαμε ότι επίκειται η ανάθεση επιμέρους μελετών ανά δήμο.

Η αρχή θα γίνει (;) με μελέτες στα όρια των Δήμων Αλίμου, Γλυφάδας, Βούλας και Βουλιαγμένης. Στόχος είναι αυτές να έχουν ανατεθεί μέσα στο ερχόμενο φθινόπωρο. Θα ακολουθήσουν άλλες μελέτες για το πώς θα γίνει ο ποδηλατόδρομος-πεζόδρομος στα όρια των Δήμων Πειραιά, Μοσχάτου, Καλλιθέας, Π. Φαλήρου και Βάρης. Τελευταία θα μείνει για μελέτη η περιοχή του Ελληνικού. Οχι ως τιμωρία για τη στάση της δημοτικής αρχής και των κατοίκων, που στέκονται αντίθετη στην εμπορική αξιοποίηση της παραλίας της, αλλά επειδή είναι σε εκκρεμότητα το σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για το πρώην αεροδρόμιο (βλέπε οικιστική ανάπτυξη) και τη σύνδεσή του με την ακτή (υπογειοποίηση παραλιακής λεωφόρου).

Σαράντα κύματα

Οι υπεύθυνοι της ΕΤΑ δυσκολεύονται να προσδιορίσουν ποια από τις παραπάνω περιοχές είναι περισσότερη έτοιμη για να ξεκινήσει εκεί η υλοποίηση ποδηλατόδρομου. Το κόστος υλοποίησης είναι ασήμαντο σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο οδικό έργο. Αυτό που χρειάζεται, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ένα πεζοδρόμιο πλάτους οκτώ μέτρων, από το οποίο το μισό θα εξυπηρετεί τους ποδηλάτες (αμφίδρομη κυκλοφορία) και το υπόλοιπο τους πεζούς. Το πρόβλημα είναι ότι σε πολλά σημεία ο χώρος αυτός είτε είναι ανύπαρκτος λόγω φυσικών εμποδίων είτε έχει καταληφθεί από φορείς που διαχειρίζονται ή εκμεταλλεύονται τη θαλάσσια αύρα (νυχτερινά κέντρα, κλειστές πλαζ, μπαρ, ταβέρνες, καφέ, καντίνες, αθλητικές εγκαταστάσεις, συρματοπλέγματα κ.λπ.). Εκτός των δέκα δήμων, η υλοποίηση του έργου προϋποθέτει συνεννόηση με δεκάδες άλλους φορείς που έχουν λόγο στην περιοχή (Ολυμπιακά Ακίνητα, ΓΓΑ, ΣΕΦ, Αγιος Κοσμάς, Εκκλησία, ΓΕΝ, ΓΕΑ, Στρατός, Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου, αθλητικά σωματεία, μαρίνες, Εθνική Τράπεζα κ.λπ. κ.λπ.).

Θεωρητικώς, η αφετηρία τοποθετείται στο Μικρολίμανο (η κ. Πετραλιά το είχε τοποθετήσει λίγο πιο πίσω, στα Βοτσαλάκια) και το τέλος στον Ναυτικό Ομιλο Βάρκιζας. Τεχνικοί παράγοντες εκτιμούν ότι το έργο μπορεί πολύ εύκολα να ξεκινήσει από τα σημεία όπου υπάρχει χώρος, θεωρώντας δεδομένο ότι ο κόσμος θα το αγκαλιάσει. Παράπλευρο κέρδος θα είναι εάν ακόμη και ένας δήμος ξεκινήσει να φτιάξει έναν ποδηλατόδρομο κάθετο, που θα ενώνει την παραθαλάσσια διαδρομή με τον τοπικό οικιστικό ιστό.

Τι θα γίνει όμως, για παράδειγμα, όταν φτάσει το πρότζεκτ έξω από τα Αστέρια της Γλυφάδας, όπου το υπάρχον πεζοδρόμιο στενεύει; Θα δεχθούν οι επιχειρηματίες να παραχωρήσουν χώρο μετακινώντας τα συρματοπλέγματα; Ισως, λένε κάποιοι, διότι τον ερχόμενο χρόνο λήγει η σύμβαση παραχώρησης του συγκεκριμένου χώρου και οποιαδήποτε παράταση θα απαιτήσει ανταλλάγματα…

Από την πόλη

Οι δύο ποδηλατόδρομοι που εξαγγέλθηκαν στις 12 Ιουνίου από τον υπουργό Μεταφορών θα μπορούσαν να αποτελούν κάλλιστα μια ενιαία διαδρομή περίπου 20 χιλιομέτρων, από τα μεσόγεια προς τα παράλια, εάν δεν έλειπε ένα κομμάτι ενδιαμέσως. Ο πρώτος ξεκινά από τη Μεσογείων στο σταθμό μετρό της Κατεχάκη και καταλήγει στο άλσος Ιλισίων, πίσω από το Νοσοκομείο Συγγρού. Ο δεύτερος σχεδιάζεται να ξεκινά από το Καλλιμάρμαρο στάδιο και να καταλήγει στην παραλία Μοσχάτου. Ο υπουργός έδωσε και προϋπολογισμό, κόστους 3,2 εκατ. ευρώ, με χρόνο υλοποίησης μέσα στο έτος 2010. Η έρευνα χάραξης των δύο έργων αναμένεται να αναληφθεί από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ο καθηγητής του ΕΜΠ Θάνος Βλαστός, «πατέρας» πολλών αντίστοιχων σχεδίων ανά την Ελλάδα, μάς εξηγεί ότι:

Στον ποδηλατόδρομο Κατεχάκη-Ιλίσια: 5,3 χιλιόμετρα είναι διαδρομές εντός πάρκων (Γουδή, Χωροφυλακής, Ιλισίων), τα 4 χλμ. είναι ο υλοποιημένος ποδηλατόδρομος εντός της Πολυτεχνειούπολης και 3,8 χλμ. είναι διαδρομή εντός της Πανεπιστημιούπολης.

Στον ποδηλατόδρομο Παναθηναϊκό Στάδιο-Φαληρικός Ορμος:4,55 χλμ. είναι πεζόδρομοι (Δ. Αρεοπαγίτου, Απ. Παύλου στην Ακρόπολη, Επταχάλκου στο Θησείο, Π. Τσαλδάρη στην Καλλιθέα), 1.150 μέτρα είναι δρόμος ήπιας κυκλοφορίας, δίπλα στην ανοιχτή όχθη του Ιλισού ποταμού (Μοσχάτο), 750 μέτρα είναι επίσης δίπλα στον Ιλισό υλοποιημένος ποδηλατόδρομος και περίπου 2 χιλιόμετρα κανονικοί δρόμοι.

«Θεωρώ μεγάλη επιτυχία ότι η Πολιτεία αναγνώρισε την αναγκαιότητα να γίνουν μεγάλες διαδρομές ποδηλάτου στην Αθήνα», τονίζει ο κ. Βλαστός. «Ποδηλάτες που θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα 20 χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων θα ξεκινήσουν προφανώς από το σπίτι τους. Θα δούμε λοιπόν ποδηλάτες και σε άλλους δρόμους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα διεκδικήσουν να γίνουν αντίστοιχα έργα και αλλού. Είναι μια πρώτη πεταλιά, πολύ σημαντική».

Ανάλογα υποδέχτηκε την εξαγγελία Χατζηδάκη και η ανοικτή συνέλευση ποδηλατών (www.podilates.gr), ζητώντας όμως και δραστικότερα μέτρα για την ενίσχυση του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης και όχι μόνον ψυχαγωγίας: «Αν και κατ’ αρχήν θετικές, οι συγκεκριμένες εξαγγελίες, από μόνες τους, υπολείπονται πολύ των αιτημάτων, των επιδιώξεων και των συγκεκριμένων προτάσεών μας, καθώς δεν επαρκούν για να αποτελέσουν λύση στα συσσωρευμένα και αδιέξοδα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι μέχρι τώρα πολιτικές μεταφορών. Οσον αφορά τους συγκεκριμένους ποδηλατοδρόμους, πρόκειται για σχετικά ανώδυνες επιλογές, με χαράξεις που διέρχονται από περιοχές ήδη ήπιας κυκλοφορίας και δεν αντιτίθενται στη λογική της μετακίνησης με το αυτοκίνητο. Εμείς θεωρούμε ότι το ποδήλατο μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ένα εναλλακτικό του αυτοκινήτου μέσο μετακίνησης για μεγάλο ποσοστό των μετακινήσεων και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με γενναίες τομές», αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωσή τους. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 05/07/2008